Afgelopen nieuwjaar vierde ik mijn 4e ‘veganniversary’ , wat volgens mijn spellingscontrole geen bestaand woord is, maar dat kan vast niet lang meer duren. Veganisme lijkt immers de laatste tijd enorm in populariteit toe te nemen en steeds ‘normaler’ te worden. Heel fijn als je zoals ik graag een plantaardige latte macchiato drink en te lui bent deze zelf te maken.
Maar laat ik bij het begin beginnen: het is november 2010 en ik ben ziek. Mijn buik voelt aan alsof er een stel bakstenen oorlog voert vanbinnen, ik ben flink afgevallen en totaal energieloos. Al jaren heb ik buikklachten, “Dat hoort bij je, leer er maar mee leven”, aldus de huisarts. In die tijd zit ik op de dansacademie en een opgezwollen buik die het gebruik van buikspieren onmogelijk maakt, is dan best lastig. Dat een bepaalde docent regelmatig op mijn buik slaat (“aanspannen”), natuurlijk juist als ik er het meest last van heb, helpt ook niet echt. Die bewuste november 2010 heb ik toevallig net een nieuwe huisarts en zij vraagt wel naar mijn voeding. Samen komen we erachter dat ik de laatste tijd extra veel zuivel heb gegeten. Vla hapt makkelijk weg als je ziek bent, dacht ik. Om te kijken of het aan de zuivel ligt, stop ik meteen met melkproducten. En inderdaad, ik word heel snel beter. Lactose intolerant dus.
Mentaal gezien voelt het vooral heel fijn dat mijn gedrag nu meer in overeenstemming is met mijn morele waarden.
Had ik dat maar eerder geweten, dat had mij een hoop leed bespaard. En mij niet alleen. Via internet zoek ik naar zuivel-alternatieven en kom ik er al snel achter hoeveel dierenleed er achter zuivel schuilgaat. Ik was al heel lang vegetariër, voor vermoorde dieren wil ik niet verantwoordelijk zijn. Ik ben dan ook erg geschokt wanneer ik erachter kom dat voor melk en ei ook dieren worden gedood. Achteraf gezien eigenlijk heel logisch, wat zou er anders met stiertjes cq. haantjes gebeuren? Ik vind het ook best moeilijk dat ik daar niet uit mijzelf eerder over nagedacht had. Ik weet best dat er veganisten bestaan, waarom heb ik hun beweegredenen afgedaan als ‘overdreven’, zonder er eerst kritisch onderzoek naar te doen?
Inmiddels heb ik geaccepteerd dat ik niet terug kan in de tijd en probeer ik informatie over dierenleed en andere redenen voor veganisme zo effectief mogelijk te verspreiden. Door in juiste en soms confronterende informatie te voorzien, maar ook door te laten zien hoe fijn het voelt om vegan te zijn. Fysiek, maar ook mentaal. Fysiek gezien heb ik natuurlijk geen last meer van de lactose intolerantie en ook is een aantal allergieën verdwenen. In mijn werk als danser is het extra belangrijk goed fit te zijn en misschien is het toeval, maar ik ben al 4 jaar niet meer ziek geweest! Mentaal gezien voelt het vooral heel fijn dat mijn gedrag nu meer in overeenstemming is met mijn morele waarden. Ook heb ik via vegan potlucks veel leuke mensen leren kennen en nieuwe vrienden gemaakt. Eigenlijk heeft de overgang van vega naar vegan alleen maar positieve dingen opgeleverd. Ik raad het dan ook iedereen aan!
Anne van Veen
