Als kind wilde ik altijd al vegetarisch eten. Mijn beste vriendinnetje at haar leven lang al vegetarisch en ik was daar altijd een beetje ‘jaloers’ op. Helaas werd ik niet vegetarisch opgevoed, maar toen ik uit huis ging, ging ik ervoor. Dat ging niet helemaal zonder slag of stoot, want ik ben meerdere keren opnieuw begonnen. Toen ik eenmaal fulltime vegetariër was, begon ik na te denken over hoe ik mijn leven verder kon verduurzamen. Zo begon ik me zorgen te maken om de dieren (meer dan ik al deed,) en het milieu. Maar ook om mijn eigen gezondheid. Ik kwam erachter dat veganistisch eten eigenlijk het antwoord op heel veel vragen was. En toen dacht ik: als het me is gelukt, met oké, een beetje moeite, om vegetarisch te gaan eten, dan moet veganistisch ook wel lukken.
Echter ging ook deze overstap bij mij niet van de een op de andere dag. Het heeft voor mij jaren geduurd doordat ik wel eens cravings had en dan toch geitenkaas of cheesecake at – want dat waren mijn twee verslavingen (inmiddels heb ik gelukkig andere verslavingen, zoals aardappeltjes uit de oven met ketchup en Vego chocola, hihi). Ik schreef hier een paar jaar geleden een stuk over en het werd een hele rel, mijn naam werd op allerlei fora ten schande gemaakt. Het kan ongelooflijk kwetsend zijn als mensen je compleet afkraken, terwijl jij oprecht je best doet. Inmiddels snap ik wel beter waarom mensen zo heftig reageerden. In de kern van de zaak is het namelijk niet minder erg om een stuk cheesecake te eten, dan een stuk vlees. Voor het dier maakt het niks uit. En daarbij komt: je bent gewoon geen ‘volledige’ veganist als je wel geitenkaas eet. Misschien stel je je nu voor dat ik iedere week aan de cheesecake en geitenkaas zat – zo ‘erg’ was het nu ook weer niet. Ik at het af en toe. Achteraf gezien kun je daar dan heel erg van balen, maar dat heeft weinig zin. Ik ben blij dat ik nu tot een inzicht ben gekomen: ik eet en leef geheel veganistisch en dat wil ik voor de rest van mijn leven blijven doen.
Sommige veranderingen kosten (meer) tijd
Wat ik graag zou willen meegeven is dat mensen er rekening mee houden dat de één meer tijd nodig heeft voor een verandering dan een ander. Dingen die mij erg hebben geholpen om de overstap te maken naar een veganistische levenswijze zijn het leren kennen van inspirerende mensen, het lezen van boeken en het kijken van documentaires. Daarnaast heb ik ondervonden hoe goed het veganistische eten voor mijn lichaam is. Zo ben ik een stuk beter voor mezelf gaan zorgen, gezonder gaan eten, gaan sporten en denk ik veel positiever over mezelf dan ik ooit deed. Verder ben ik me gaan verdiepen in allerlei onderwerpen, zoals bijvoorbeeld veganistische kleding en cosmetica. Ik heb steeds meer ontdekt hoe ontzettend leuk het is om veganist te zijn. Daarbij komt dat het feit dat wij met ons blog ´De Groene Meisjes´ een voorbeeld mogen zijn voor heel veel mensen, ook iets met mij doet. Sterker nog, ik ben er trots op dat ik veganist ben en ik schaam me ook absoluut niet om deze boodschap uit te dragen. Ik hoop dat mijn verhaal een inspiratie kan zijn voor iemand en weet dat het moed kan vergen om ergens helemaal voor te gaan en dat het absoluut niet altijd makkelijk gaat zijn. Maar dat het mogelijk is, daar ben ik de afgelopen jaren toch wel achtergekomen.
Merel van De Groene Meisjes
